یاد دارم روزهای اولی که وارد شهر کوچکمان شده بودم، دو سه نفری بیشتر نبودیم؛ که در ابتدا تنها محث داشتن زبان مشترک و بعدها به بهانه های دیگر، هم سفره و هم سفر و هم پیاله هم شدیم. آدم جدیدی هم که می آمد، از روی ناچاری و کمبود همزبان، به جمع کوچک ما می پیوست. سالیانی گذشت بر این روند.
برگی ورق خورد نهانی... و امروز،
عده ای در رکاب عناصری در آمدند از بازماندگان جاهلان دوران مصدق و شعبان بی مخها، به پرورش فرهنگ جاهلیت می گمارند؛
چندی عثمان وار مست در مسجدی به مداحی اهل بیت می پردازند و دیگران به صفی دراز درپشت آنان به خود زنی و گریه زاری؛ شب هنگام هم خوشحال از خرید پاره سنگی در بهشت، دور هم گرد می آیند و مسخره نقش دوم زندگی خویش را بازی می کنند؛
عده ای هم که درگیر خاله بازی های زوجهای از تهران و Los Angles برگشته، گرفتار در رقابتی سخت برای رسیدن به پایین ترین سطح پویایی اندیشه؛
عده ای هم که جاروکش خاکسترهای دیگران.
توهمی بود آنچه می پنداشتم؛
گویند هر کسی به اصل خویش باز گردد، همانگونه که بر همنشینان من گذشت. نوشتن در "سیخ نوشته ها" نیز تلاش من برای بازگشت به اصل خویش است.
I love how you write and talk about your feelings...
ReplyDeletebaradare man, ta boode hamin boode... har kodoom az maha az in raahe dor az gozashteyi motafavet be inja residim. ba ehsasate motafavet, tarbiyate motafavet, aghayed motafavet va khoshaliha o asabaniyat-haye motafavet... ghezavat kardane mardom, amal-kardeshon, raveshe zendegishon, faghat zendegiro baraye to o mane ke sakht-tar mikone...
biaa ghezavat nakonim,motenafer nashim va ba aramesh behtarinharo bekeshim biroon, ha?!
manam ba ghezavat nakardan kamelan movafegham Azade jaan...man dar morede khodam injuri amal mikonam ke hatta age shode ba 2 nafar dar ertebaat basham vali 2 nafari ke na poshte sareshun bekham harf bezanam ya budane kenareshun azare moteghaabel dashte bashe...moaleme akhlaagh ham nistym, hamuntor ke khodemun az baghie chizayi ke khub be nazar miresano yaad migirim, age baghie ham bekhano ma raftare jalebi dashte bashim, mitunan dar morede khodeshun ta'mim bedan...
ReplyDelete